تپه «مای‌خان» دشت ذهاب تعیین عرصه شد
تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۲۸۷۶۳
تپه «مای‌خان» دشت ذهاب در استان کرمانشاه که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دوره پیش از تاریخ است به منظور حفاظت و صیانت تعیین عرصه شد.
به گزارش ایران اکونومیست از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، شکوه خسروی سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت:در سال ۱۳۹۴ بررسی‌های باستان‌شناختی منطقۀ سرپل ذهاب استان کرمانشاه شامل دشت‌های قلعه شاهین، بشیوه و ذهاب به انجام رسید و ۱۹۳ محوطه باستانی در این منطقه شناسایی شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی یکی از محوطه‌های مهم مورد بررسی در دشت ذهاب را تپه مای‌خان عنوان کرد که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دوره پیش از تاریخ است.
این باستان‌شناس اظهارکرد: با توجه به وضعیت محوطه و آسیب‌های موجود به واسطۀ عبور جاده، حفر سنگر، ایجاد پایگاه نظامی، تسطیح اراضی و ... آسیب‌های جدی به این محوطه وارد آمده و ادامۀ برخی از این فعالیت‌ها به ویژه تعریض جاده و تسطیح اراضی باعث نابودی این محوطه می‌شد، از این رو پژوهشکده باستان‌شناسی تعیین عرصۀ محوطه به منظور حفاظت و صیانت از این محوطه باستانی را در اولویت برنامه‌های خود قرار داد و در همین راستا با مجوز پژوهشگاه، هیئتی برای تعیین عرصه تپه مای خان راهی دشت ذهاب در غرب استان کرمانشاه شد.
خسروی تصریح کرد: مای‌خان بقایای استقراری باستانی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد و همچنین دوره اشکانی است که در حاشیه دشت حاصلخیز ذهاب قرار گرفته و بر اساس یافته‌های سطحی و توپوگرافی محوطه، احتمالاً وسعتی در حدود ۶ هکتار داشته است.
این دانش آموختۀ دکتری باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: هیئت باستان‌شناسی از نیمه مرداد ماه کار خود را آغاز و با حفر ۲۸ گمانه تلاش کرده که تا حد امکان عرصۀ محوطه را شناسایی کند.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اشاره به اهمیت توالی استقرار دوره پیش از تاریخ در تپه مای‌خان در مطالعۀ باستان‌شناسی دامنه‌های غربی رشته کوه زاگرس، اظهار کرد: دشت ذهاب دشتی سیلابی است و احتمالاً شماری از استقرارهای کف دشت در زیر رسوبات آبرفتی دفن شده‌اند، با این حال مای‌خان در حاشیه دشت و بر روی نخستین تپه ماهورها قرار گرفته و به همین دلیل در زیر رسوبات دفن نشده و این وضعیت فرصت مناسبی برای مطالعه بقایای باستان‌شناسی دوره پیش از تاریخ را فراهم خواهد کرد.
خسروی با اشاره به کشف سفال‌های فرهنگ حلف، سامرا، عبید و اوروک و همچنین قطعاتی از سفال دوره اشکانی در محوطه خاطرنشان کرد: در بررسی سطحی محوطه و همچنین در گمانه‌های کاوش شده سفال‌های متعددی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد به دست آمد که نشان می‌دهد استقرار در این محوطه از دوره مس‌وسنگ قدیم آغاز و تا دورۀ مس‌وسنگ جدید ادامه داشته، اما اوج وسعت محوطه در هزاره پنج پیش از میلاد و دوره عبید بوده به طوری که وسعت محوطه در این دوره به حدود ۷ هکتار رسیده است.
منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: گردشگری ، میراث فرهنگی ، کرمانشاهمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: گردشگری میراث فرهنگی کرمانشاه دوره پیش از تاریخ باستان شناسی دشت ذهاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۲۸۷۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی از پیشتازی نصف‌جهان و اهالی آن در عرصه شعر و ادبیات
یک دانشیار زبان و ادبیات فارسی با بیان اینکه اصفهان سال‌ها زبان بومی خود را داشته است، گفت: خاقانی از افرادی بود که هیچکس را به شاعری قبول نداشت اما در برابر شاعری به نام سنایی سر تعظیم فرو می‌آورد؛ در همین راستا باید بگوییم سنایی خود را شاگرد استادی چون ابوالفتح اصفهانی می‌داند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، محمد ابراهیم ایرج‌پور شامگاه سه‌شنبه _چهارم اردیبهشت_ در برنامه تلویزیونی بهار بهار با اشاره به فرهنگ غنی اصفهان در حوزه‌های مختلف اظهار کرد: حقیقت این است که اصفهان در حوزه‌های مختلف حرفهای زیادی برای گفتن دارد و ادبیات نیز از این قاعده مستثنی نیست.
وی افزود: دریای سخنی که در اصفهان جوشیده تا اقصی نقاط جهان را پیموده و در همین راستا برنامه‌های بسیاری می‌توان از آن ساخت.
این دانشیار زبان و ادبیات فارسی با اشاره به سیر تاریخ ادبیات، شعر و فرهنگ اصفهان تصریح کرد: بعد از اسلام و در چند دوره تاریخی، اصفهان به‌عنوان پایتخت قرار گرفته و از مهمترین این دوره‌ها می‌توان به دوره صفوی و سلجوقی اشاره داشت که رنگ و بوی ادبیات بیشتر بر مشام می‌رسد.
ایرج‌پور با نگاهی به سبک‌شناسی در شعر فارسی عنوان کرد: شعر فارسی از لحاظ سبک شناسی چند دوره عمده دارد که سبک خراسانی آغازین است چراکه زبان فارسی نو یا دری از خطه خراسان سرچشمه گرفته و طبیعتاً شعر فارسی نیز از آن دوره و مکان برخاسته است.
وی با اشاره به اینکه دوره بعدی سبک عراقی است که دو مکان عرب و عجم دارد، گفت: منظور از عراق عجم جایی است که ما در آن قرار داریم و شامل قسمت میانی ایران همچون اصفهان، ری، همدان، اراک و مواردی از این دست است که سبک عراقی برخاسته از این ناحیه است؛ همچنین سبک بعدی هندی است و بعد از آن دوره بازگشت را داریم.
این دانشیار زبان و ادبیات فارسی با بیان اینکه اصفهان سال‌ها زبان بومی خود را داشته و فارسی مشهور پس از دوره صفوی رایج شده است، اظهار کرد: خاقانی از افرادی بود که هیچکس را به شاعری قبول نداشته اما در برابر شاعری به نام سنایی سر تعظیم فرو می‌آورد؛ در همین راستا باید بگوییم سنایی خود را شاگرد استادی چون ابوالفتح اصفهانی می‌داند که به دو زبان شعر می‌گفته.
ایرج‌پور با بیان اینکه در سبک عراقی شاعران بزرگی همچون کمال‌الدین اصفهانی را داریم، ادامه داد: در دوره صفوی و سبک هندی که معروف به سبک اصفهانی است، چون از شعر کمتر استقبال می‌شد شاعران زیادی به هند رفتند اما ویژگی اصلی سبک هندی این است که پرورندگان آن همچون صائب و شاعران زیادی همچون او از اصفهان برخاستند.
وی با بیان اینکه پس از سبک هندی دوره بازگشت را داریم که در آن شاعران دانشمند با محوریت مشتاق اصفهانی کنار هم آمدند و انجمنی بنیانگذاری کرده و دوره جدیدی را در شعر آغاز کردند، تصریح کرد: اگرچه در این دوره تقلید و تکرار وجود داشته اما استاد صفا و سایر افرادی همچون او می‌گویند چه بسا زبان فارسی به طور کلی دچار نابودی می‌شد و این افراد تنها کسانی بودند که با بازگشت خود به شاعران بزرگ سعی کردند این زبان را پاس داشته و آن را حفظ کنند.
این دانشیار زبان و ادبیات فارسی با بیان داستانی از سفرنامه ناصرخسرو در ۱۰۰۱ سال پیش و در طی سفر کوتاه خود به اصفهان گفت: امید به اینکه بازگردیم و این شهر را بشناسیم و برای فرهنگ خود وقت بگذاریم چراکه فرهنگ، هنر و ادب ما غذای روح است که از آن غافل هستیم.
ایرج‌پور اظهار کرد: ما شهر، فرهنگ و داشته‌های اصفهان را نمی‌شناسیم در همین راستا معرفی کردن مهمترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم تا جایگاه آن را شناخته، به او احترام بگذاریم و در حفظ و پویایی آن تلاش کنیم.
در بخشی دیگر از این برنامه نیز محمد قدسی استاد دانشگاه و حوزه اظهار کرد: از دیرباز شاعرانی همچون سعدی، مولانا، حافظ، صائب و افرادی از این دست را داشتیم که مطالعاتی در مورد معارف دینی داشتند و با دقت نظرهای خود در روایات و آیات و با آمیختن تخیل، شعر فارسی را ارائه و برای ما فرهنگ ساختند.
وی ادامه داد: در ابتدا به نظر می‌رسد که شاعر و شاعر شدن شدن ساده است، غافل از اینکه شاعری اگر بخواهد تمام ابعاد فرهنگی را داشته باشد باید مطالعات سنگینی کند، به خواندن هیچ کتابی بسنده نکند، رنج، تحقیق و تفحص کند، از شاعران پیشین خود الهام بگیرد و روز به روز ذوق خود را تقویت، خلوت سحر و تقوا داشته و مانند سعدی، مولانا و… جامعیت داشته باشد.
این استاد دانشگاه و حوزه تصریح کرد: هر عصری ویژگی‌ها و نقطه نظرات خود را دارد اما اگر شاعری بخواهد در عصر مدرنیته فرهنگ‌سازی کند باید خیلی رنج بکشد تا معارف خود یعنی قرآن و روایات را به اضافه زبان نو که جوان ما آن را بفهمد، تلفیق کند.
قدسی با بیان داستانی افزود: نام قدیمی اصفهان جی بوده و افتخار داریم که از جی ما سلمان فارسی برخاسته؛ همچنین لازم به ذکر است که در ۷۶۰ کتاب، از اصفهان سخن گفته شده و این عجیب است و نشان از مهم بودن آن در دوره‌ها و سلسله‌های مختلف دارد.
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام